Επιστρέφετε στην τηλεόραση, αφού λέγεται ότι πρόκειται να πρωταγωνιστήσετε στο «Βαλς µε 12 θεούς», που παρουσιάζεται από τον Ant1. Νοµίζω ότι λείψατε πολύ από το κοινό...
Αυτό συνέβη γιατί σταµάτησε η παραγωγή σειρών στην Ελλάδα. Στον κόσµο, που µε ρωτούσε «πού θα σας δούµε, κύριε Βόγλη;», απαντούσα: «Θα πάω στην Κωνσταντινούπολη και θα µε παρακολουθήσετε σε τούρκικο σίριαλ». Καταλαβαίνω ότι τα κανάλια, για λόγους ανάγκης, τα προβάλλουν, γιατί είναι φθηνά, αλλά νοµίζω ότι έχει παραγίνει η κατάσταση. Θεωρώ πως αν ερχόντουσαν σε συνεννόηση µε Έλληνες παραγωγούς, θα γίνονταν κάποιος οικονοµικός συµβιβασµός, προκειµένου να δηµιουργηθούν σειρές µε λιγότερα χρήµατα. Με ενοχλεί ότι δεν υπάρχει παρουσία ελληνικών παραγωγών στα κανάλια. Θεωρώ ότι όλο αυτό µεθοδεύτηκε, καθώς επίσης και το κλείσιµο της ΕΡΤ, όπως άλλωστε και πολλά άλλα σε αυτήν τη χώρα. Αυτό είναι το τραγικό δυστύχηµα. Δεν ξέρουµε ποιος είναι ο εχθρός πια.
Πιστεύετε, δηλαδή, ότι η κρίση ήταν εν µέρει µεθοδευµένη;
Σαφώς. Το πιστεύω ακράδαντα. Μεθοδεύτηκαν τα στοιχεία που δώσαµε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με ντιρεκτίβες της ΕΟΚ αποβιοµηχανοποιήθηκε η χώρα και άλλαξε η αγροτική πολιτική. Οι πολιτικοί µας είναι υπάλληλοι ενός συστήµατος, το οποίο έχει ως σκοπό την πτώχευση των χωρών. Μόνο έτσι υποδουλώνονται και ελέγχονται οι λαοί.
Τώρα πια είµαστε υπόδουλοι και στις τράπεζες.
Φυσικά. Συνήθως αναφέρεται από ανθρώπους που µιλούν στα Μέσα Ενηµέρωσης: «Επειδή δίνεται σηµασία στην ανάπτυξη, ο τάδε επιχειρηµατίας θα προσλάβει 50 άτοµα». Είναι για γέλια, όταν κλείνουν καθηµερινά βιοµηχανίες. Από το 1980 παλεύουµε να εξυγιάνουµε την ΕΡΤ. Η µελέτη του πρόεδρου του BBC, sir Hugh Green, που έφεραν έπειτα από τη Χούντα, έλεγε ότι µε 800 άτοµα µπορεί να λειτουργήσει ένας τηλεοπτικός σταθµός και ραδιόφωνο. Εξαφάνισαν τη µελέτη, την οποία πλήρωσαν αδρά, γιατί έλεγε συγκεκριµένα: «Απολύστε». Και έπειτα ξεκίνησαν τις προσλήψεις. Είχαν 30 κηπουρούς χωρίς κήπους. Η πελατειακή σχέση µεταξύ πολιτών και πολιτικών στην Ελλάδα έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια. Υπάρχει στη συνείδηση των ανθρώπων πια.
Πριν από λίγα χρόνια έγινε πλειστηριασµός στην τριώροφη κατοικία που διατηρούσατε στη Γλυφάδα.
Ήταν σοκαριστικό. Πόνεσα πολύ, όταν έχασα το σπίτι, διαφορετικά θα ήµουν αναίσθητος. Πιστεύω, όµως, πως όταν κλείσει ένα θέµα, ανήκει στο παρελθόν. Δεν το διαγράφω, αλλά έχει φύγει. Με ενδιαφέρει να ζω το παρόν και να κοιτάζω το µέλλον.
Είναι πολύ σηµαντικό το µήνυµα που µεταφέρετε, γιατί πολλοί άνθρωποι εξαιτίας ανάλογων γεγονότων έφτασαν ακόµα και στα όρια της αυτοκτονίας.
Γιατί ζουν µε το παρελθόν. Δεν µπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να κλαις τη µοίρα σου. Ο Καραµανλής, όταν µπήκαµε στην ΕΟΚ, είπε: «Εγώ σας βάζω στην ΕΟΚ, όποιος ξέρει κολύµπι, ας κολυµπήσει». Βέβαια, κολύµπι ήξεραν κάποιοι «ευνοούµενοι». Υπήρχε κόσµος που δεν γνώριζε, γι’ αυτό πνίγεται σήµερα.
Ο θάνατος του Μιχάλη Ασλάνη θεωρήθηκε ως αυτοκτονία, εξαιτίας των οικονοµικών αδιεξόδων που αντιµετώπιζε.
Με σόκαρε, όπως άλλωστε και το γεγονός ότι περπατώ στην Αθήνα και βλέπω τα καταστήµατα κλειστά και µε γκράφιτι απέξω. Θα δούµε πολλά τέτοια. Θα µου πεις: «Ήταν µικρές επιχειρήσεις, οι οποίες δεν τα έβγαζαν πέρα». Το πάλευαν, όµως. Υπήρχαν µία µε δύο οικογένειες που επιβίωναν µέσα απ’ αυτό το µαγαζί. Σήµερα έρχεται η κεντρική εξουσία της Ευρώπης και λέει: «Κλείστε τα. Δεν µ’ ενδιαφέρει αν πεθάνετε».
Σας εκβίασαν τοκογλύφοι;
Ναι, πάρα πολύ. Όταν δανειζόµουν χρήµατα, για να µπορέσω να προχωρήσω το σπίτι, επειδή µου ήρθαν ανάποδα τα πράγµατα, δέχθηκα µεγάλο εκβιασµό. Σήµερα, κάτι ανάλογο κάνει η τράπεζα. Έχεις σκεφτεί ποιο είναι το τοκοχρεολύσιο, αν για παράδειγµα πάρεις εκατό χιλιάδες ευρώ; Θα πληρώσεις άλλα τόσα σε 10-20 χρόνια.
Απείλησαν και τη ζωή σας;
Όχι. Δέχθηκα κάποιες ψιλο-απειλές του τύπου: «Εµείς σπάµε πόδια και χέρια». Ήταν από κάτι µούτρα τοκογλύφους, στους οποίους είπα: «Ελάτε όποτε θέλετε να µου σπάσετε και τα χέρια και τα πόδια και να δούµε ποιος θα βγει µαχαιρωµένος!». Φτάνεις σε ακραίες καταστάσεις. Τώρα πια, ένα πολύ σοβαρό πρόβληµα είναι η ανεργία, που συνδυάζεται µε την αδυναµία της πληρωµής. Αν δεν έχει χρήµατα ένας άνθρωπος, πώς να πληρώσει τις τράπεζες; Από την άλλη, η Εφορία βρήκε χιλιάδες τρόπους για να βάζει αυθαίρετα το χέρι στην τσέπη κάθε πολίτη. Η αναλγησία του κράτους και η έλλειψη κοινωνικής πρόνοιας είναι το µεγαλύτερο έγκληµα, που εφαρµόζει αυτή η κυβέρνηση.
Φαντάζοµαι ότι η υπόθεση του σπιτιού ήταν ένα βάρος στη ζωή σας.
Σαφώς. Όταν τελείωσε, ήταν σαν να έφυγε µια ταφόπλακα από πάνω µου και τότε είπα στη γυναίκα µου: «Του χρόνου θα σου έχω πάρει ένα άλλο σπίτι». Ήρθαν όλα ευνοϊκά, πήρα το σπίτι µε δάνειο και έτσι µπόρεσα και το εξόφλησα.
Πώς αισθανθήκατε όταν πια ήταν γεγονός ότι θα γίνει πλειστηριασµός για το σπίτι;
Το µόνο που φρόντισα ήταν να το πάρει κάποιος συγγενής, από το να πάει σε χέρια ξένων. Αυτό µε πονούσε περισσότερο, παρά το γεγονός ότι χάνω το σπίτι. Τούβλα είναι άλλωστε. Δενόµαστε µε τα πράγµατα χωρίς λόγο. Όταν παλιώσει η καρέκλα, δεν την πετάς; Γιατί δεν δένεσαι, δεν λες: «Ήταν η αγαπηµένη µου καρέκλα». Είναι ένα αντικείµενο. Με ενδιαφέρει περισσότερο η πνευµατική-ψυχική ηρεµία και η επικοινωνία µε τους ανθρώπους, παρά καθετί υλικό.
Υπήρξαν άνθρωποι που προσπάθησαν να σας βγάλουν εκτός χώρου;
Ναι. Είναι µέσα στο παιχνίδι. Άλλωστε, δεν είµαι ο µόνος που του συνέβη κάτι παρόµοιο. Το θέµα είναι πόσο αναγκαίος και καλός είσαι. Η εξέλιξη του καθενός είναι στα χέρια του. Με απασχολούσε πάντα περισσότερο το επίπεδο της δουλειάς µου, απ’ οποιαδήποτε άλλη ίντριγκα γύρω-γύρω. Μόνο µια στιγµή στην καριέρα µου δέχθηκα µια µορφή συνωµοσίας από ανθρώπους του χώρου. Με απογοήτευσε, αλλά και µε πείσµωσε περισσότερο.
Είχατε φίλους δίπλα σας στην πορεία των ετών;
Λίγους, αλλά καλούς. Αν είσαι έντιμος, καθαρός µε τους ανθρώπους και δεν ελίσσεσαι, έχεις κύρος. Ο κόσµος είναι το κεφάλαιό µου. Γι’ αυτό αγωνίστηκα. Λεφτά δεν έχω.
Θέλει δύναµη ψυχής, πάντως, να αναγεννηθείς από τις στάχτες.
Βέβαια. Σφυρηλατείσαι. Αυτή είναι η ζωή. Γι’ αυτό λέω ότι δεν πρέπει να υποχωρείς, αλλά πάντα µόνο να κοιτάς µπροστά. Ένα βήµα πίσω σηµαίνει καθυστέρηση πολλών ετών, καθώς και ανατροπές.
Με τη γυναίκα σας είστε πολύ αγαπηµένοι. Φαντάζοµαι ήταν ενεργά στο πλευρό σας τις περιόδους κρίσης.
Ναι. Ο άνδρας αισθάνεται υπεύθυνος για την οικογένειά του. Έχει ανάγκη να νιώθει ότι υπάρχει πάντα δίπλα του ένας άνθρωπος που τον καταλαβαίνει, του πιάνει το χέρι και του λέει: «Είµαι εδώ. Μην υποχωρήσεις». Διαφορετικά έρχεται η πλήρης κατάρρευση. Μερικοί φτάνουν στην αυτοκτονία, γιατί νιώθουν εγκαταλειµµένοι και µόνοι. Όταν ένας άνδρας βρεθεί σε δύσκολη θέση, νιώθει απέραντη µοναξιά. Η προτοµή για το σπίτι και τα παιδιά ανήκει στη γυναίκα µου. Είναι πολύ δυνατή.
Ποιος άνθρωπος λείπει από τη ζωή σας;
Μία από τις µεγαλύτερες πίκρες που ένιωσα ήταν όταν έχασα τη µητέρα µου. Ήµασταν δεµένοι. Άφησα τον εαυτό µου να πενθήσει και να βιώσει την απώλεια. Το ίδιο έκανα και µε τον πατριό µου, που µε µεγάλωσε. Ο πατέρας µου σκοτώθηκε στο αλβανικό µέτωπο. Ήµασταν ιδιαίτερα αγαπηµένοι µε το σύζυγο της µητέρας µου. Τον σεβόµουν, γιατί ήταν σπουδαίος και ευαίσθητος άνθρωπος.
Παράλληλα, γράφετε την αυτοβιογραφία σας.
Ναι. Την ξεκίνησα πέρυσι, όταν ολοκληρώθηκαν οι παραστάσεις µου, γιατί δεν µπορώ να µένω αδρανής. Ευελπιστώ να ολοκληρωθεί µέσα στο επόµενο διάστηµα.
Από τον Γιάννη Βίτσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου