Κώστας Πρέκας: «Η Ληστεία» έχει άμεση σχέση με το σήμερα

Ένα έργο επίκαιρο, μια θεατρική κατάθεση με τη σφραγίδα ενός Έλληνα ηθοποιού, που δεν έκρυψε ποτέ τις πατριωτικές απόψεις του. «Η Ληστεία», με αναφορές στο σήμερα, ξεκινάει τη διαδρομή της εντός των επόμενων ημερών και συγκεκριμένα στις 25 Ιανουαρίου, στο θέατρο Χρύσανθος Μουζακίτης, στο Περιστέρι (Σαρανταπόρου & Δημοκρίτου 3, κοντά στον πεζόδρομο της Εθνικής Αντιστάσεως). Ευκαιρίας δοθείσης, συνομιλήσαμε με τον Κώστα Πρέκα σχετικά με τη νέα του προσπάθεια.

4 Μια καινούρια παράσταση, θα μας πείτε βέβαια δύο λόγια και ποιες είναι οι προσδοκίες από αυτήν.

Η παράσταση ξεκινάει στις 25 Ιανουαρίου στο θέατρο Χρύσανθος Μουζακίτης. Το θέατρο αυτό βρίσκεται στο Περιστέρι και είναι ένας καινούριος χώρος βέβαια, με παλιό κτίριο. Και όταν λέω παλιό κτίριο, εννοώ ότι αυτό έχει κατασκευαστεί εδώ και μια 15ετία, όμως λειτουργούσε μέχρι πρότινος ως αίθουσα των συναυλιών των μαθητών που είναι του ιδίου κυρίου Χρύσανθου Μουζακίτη, που είναι δίπλα ακριβώς. Τώρα, αυτό το θέατρο παίρνει μια επαγγελματική μορφή και θα παρουσιάσουμε στις 25, όπως είπα λίγο πριν, το εκπληκτικό έργο της Ειρένας Ιωαννίδου-Αδαμίδου, Κυπρίας συγγραφέως, «Η Ληστεία». «Η Ληστεία» λοιπόν, έχει άμεση σχέση με το σήμερα, «Η Ληστεία» έχει άμεση σχέση με τους ανθρώπους.

4 Ο τίτλος δεν είναι λίγο δεικτικός;

Όντως είναι, γι’ αυτό και πραγματικά έχει κάνει τρομερή εντύπωση, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο ένα γεγονός της εποχής γι’ αυτό και έχω πει αρκετές φορές ότι είναι τρομερά επίκαιρο το έργο. Αλλά, πίσω από αυτό, πίσω από την ληστεία, την πράξη της ληστείας, υπάρχουν οι άνθρωποι. Υπάρχουν δύο άνθρωποι, ένας νέος κι ένας μεγάλος, ηλικιωμένος θα έλεγα, γύρω στα 90. Δύο άνθρωποι που θα συναντηθούν σε κάποια στιγμή. Οι μοναξιές και του ενός και του άλλου, είναι τέτοιες που πραγματικά δεν μπορεί κανένας να κάνει μια διαφορετική πορεία, παρά μόνο να συναντηθούν στο άκρο του δρόμου. Αυτό το άκρο του δρόμου έχει αυτήν την ανθρώπινη θα έλεγα ουσία, για να πει ο ένας στον άλλον λόγια, που θα συγκινήσουν, λόγια που όχι θα εξοργίσουν το κοινό, δεν θα το εξοργίσουν, απλά θα του δώσει του κοινού να καταλάβει ότι κύριοι, η αλληλεγγύη είναι το πρώτο μέλημα που πρέπει να έχει ο άνθρωπος μέσα του, η καλοσύνη, οι αρετές όλες αυτές που δίνουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να αγκαλιάσει ο ένας τον άλλον, είναι μέσα σε αυτό το έργο. Γι’ αυτό και το λέμε ένα έργο-κραυγή, οδύνη, αγάπη.

4Είναι σε θέση το θέατρο σήμερα να ανακουφίσει τους Έλληνες πολίτες που μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα των προβλημάτων, αναζητούν μέσα από την Τέχνη κάποιες απαντήσεις;

Μόνο το θέατρο μπορεί να προσφέρει κάτι τέτοιο Νίκο. Το θέατρο διδάσκει, το θέατρο είναι αυτό που λέμε, κρυφό σχολειό. Το θέατρο είναι η οικογένεια, το θέατρο είναι η σχολή, ή αν θέλεις, το νηπιαγωγείο που πηγαίνουν τα μικρά παιδιά. Το θέατρο έχει αυτήν την αποστολή: να εκπαιδεύσει τους ανθρώπους και να δώσει τη δυνατότητα να προβληματιστούν. Να δώσει δηλαδή κάτι παραπάνω απ’ ό,τι δίνει σήμερα η τραγική αυτή ζωή.

4Το ρωτάω αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι βλέπουμε πως η κρίση έχει παρασύρει και τις θεατρικές σκηνές και ότι ο κλάδος των ηθοποιών, δοκιμάζεται.

Καμία αντίρρηση σε αυτό. Όμως, πρέπει να σημειώσω ότι η κρίση είναι μόνο οικονομική, δεν θα έλεγα ότι υπάρχει κρίση πνευματική. Και προς χάριν αυτού, η Ελλάδα παραμένει ζωντανή και θα δώσει πολύ σύντομα καινούρια φώτα στον κόσμο. Θέλω να πιστεύω ότι θα ξεπεραστεί αυτή η κρίση, αλλά, όταν η πνευματική, αν θέλεις, επιτυχία των Ελλήνων, αγκαλιάσει τα προβλήματα, σιγά-σιγά ο κόσμος θα ξεθαρρέψει, θα δει το θεατρικό έργο εκείνο που πραγματικά νομίζει ότι θα τον ανακουφίσει.

4Ο τίτλος του έργου, είναι «Η Ληστεία». Όμως εγώ αναρωτιέμαι κ. Πρέκα, τι πραγματικά μας ληστεύουν σήμερα…

Την ψυχή μας. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, είναι απερίγραπτο. Δεν φανταζόμουνα ποτέ ότι θα επιτρέπαμε να συμβούν όλα αυτά στον τόπο μας. Όμως, δέχομαι την όποια θέση των κυβερνώντων και το εννοώ αυτό, που θέλουν με αυτόν τον τρόπο να πάμε σε μια πορεία ήρεμη γιατί αν φτάναμε στα άκρα, έχω την εντύπωση ότι θα συνέβαιναν γεγονότα...

4Φοβάστε μήπως εκτραπεί η κατάσταση, μήπως επικρατήσουν συνθήκες χάους;

Με πρόλαβες. Όμως, αν δεν υπήρχε το στιβαρό χέρι του Αντώνη Σαμαρά, είμαι βέβαιος ότι θα φτάναμε στα άκρα.

Νίκος Χιδίρογλου